Diyorum ki,

Diyorum ki, bir gün sevdamı yüreğime 

yüklesem, alıp gölgemi yanıma dağ deniz 

çekip gitsem insanın olmadığı uzak 

kıyılara. Ormanlar dolaşsam, dağlar,

 denizler … Ağaçlar diksem bulutsuz 

adalara, çiçekler sulasam keyfimce,

 yıldızlar arkadaşım, kuşlar yoldaşım 

olsa… Şiirler toplasam gün boyu mavi 

göğün altında…

Bir sevda rüzgarı esse uzaklardan, bir ılık 

meltem, alıp götürse hayallerimi 

bilmediğim, tanımadığım uzak yerlere…

…./

Gözlerimi kapatıp dalıyorum mavi

düşlere, Bir demet süsen kokusu yağıyor 

üzerime , bir demet sümbül 

kokusu.Yağmurdan sonraki mis gibi 

kokan toprağın kokusu…

Çocukluğum, ilk gençliğim düşüyor 

aklıma; sanki bir dağbaşındaymışım, bir 

göl kıyısında suya daldırmışım ayaklarımı

 rüzgarla konuşuyorum. Suların nazlı nazlı 

akışını duyuyorum, serin serin esişini 

rüzgarların, bir kelebeğin kanat vuruşunu 

duyuyorum, bir ceylanın ürkekliğini, bir

 kumrunun yakarışını…

Mavinin masumluğunu, kırmızının 

sıcaklığını, yeşilin cıvıltılarını 

hissediyorum. 

Sesimi alıp götürüyor sular uzak denizlere 

… Mavi ve dalgalı bir denizlerde küçük bir

 tekne oluyor kalbim; ki, rengi düş mavisi

. Duygusal bir limana sığınma çabalaması

 içinde.

Mavi yolculuklarını düşlediğim uzaklar, 

cennetin sonsuz güzelliğini andırıyor. 

Günahsız bir yaşamın yeri olan cenneti.

 Dans eden güvercinler, bembeyaz 

kanatlarındaki her bir tüyü kalbimin içine 

topluyorum. Bembeyaz papatya 

tarlalarından papatyalar savuruyorum

 gökyüzüne. Beyaz güvercinlerin

 pencereme bıraktığı sevgileri yolluyorum 

gökyüzüne… Sonra mavi düşleri 

koynuma 

alıp uyuyorum.

Bir yağmur sonrası güneşin sıcaklığıyla 

beraber gökkuşağının renkleri doluyor 

içime. Kalbim ve ruhum huzura ulaşıyor.

 Mutluluğa kavuşuyor bedenim. Hiç 

bitmesin istiyorum bu huzur dolu 

dakikaların, sonu gelmesin istiyorum.

Uyanınca mavi düşlerden gerçeklerin 

katılığına takılıyor gözlerim, bakıyorum

 bahar uzakta daha, leylakların açmasına 

çok var, sancılı her mevsim sonrasında 

yeşerecek dalları vardır ağaçların. Bu 

bahar hangi dalım kurumuş, hangisi yeşil

 anlayacağım. Hiç yeşermezsem bilki 

kurumuşum artık gölgemde olmayacak…

Yine de uzaklar hep bir sevda ritmi 

taşıyor 

yüreğime, bir aşk masalı, bir rüya iklimi 

taşıyor. Bir leylak mevsimi, bir huzur

 kokusu, bir gönül iklimi taşıyor…

Göklerin yanağından süzülen bir damla 

gözyaşıyım ben, gözleri buğulu bir sevda

 yolcusu, oysa hiç bir liman almıyor beni,

 hiç bir gemi tanımıyor, hiç bir insan 

anlamıyor.

Uzaklar, içimde tanımadığım iklimlere

 akıp giden derin bir ırmaktır artık. Her 

akşam hüznünü kuşanır gözlerim, sığınır

 uzaklara… Ben ki, hep uzak yolculuklara

 yüklerim sevda düşlerimi, hep yarınlara 

ertelerim. Yarınların ne getireceğini 

bilmeden…

Yokum artık yokumsayın, boşuna 

aramayın beni, dalgalı bir denizde kırık 

bir tekneyim şimdi. Bir sevdam kaldı 

ardımdan, bir de ayak izlerim 

sokaklarda… Ben, ben ki, varılmayan

 uzak mavi yolculukların yolcusu