Bilirsiniz bu özlemi

Bilirsiniz bu özlemi, sevdiğini özlemekten daha çok

can yakar seni seviyorum demeyi özlemek…

Aklınıza geldikçe bu sözcükler, dilinizin ucuna takılır

 ve sonu huzursuz bir sessizliktir…

Bu sessizlikler eksik bir sevgiyle birikir içinizde. 

Tüketilmiş bir sevda vardır ellerinizde. 

Birisi veya birileri tüketmiştir sevdanızı. 

Ve siz hep aynı soruları soruyorsunuzdur kendinize 

sevdalar tükenir mi? aşk eksilir mi?

Bilmezsiniz eksilen aşk değildir, 

sizsinizdir gidenin ardından. 

Sevdiğinizi söyleyemedikçe eksilirsiniz. 

Sevdiğinizin yokluğuna, seni seviyorum diyememenin

acısına uyanırsınız her gün…

Giden gitmiştir ama hesabı verilmemiştir sevdanın. 

Birileri sevdanızı tüketmiştir, sevdanızda sizi… 

Sanki sevdiğinize bir kez daha seni seviyorum

diyebilseniz geri dönecektir,

bak sevdan ellerimde, onu hiç bırakmadım

diyecektir sevdiğiniz… 

yalnızlığınızın avuntusudur bu… 

Ama bir kez daha seni seviyorum diyemezsinizSevdanız artık     sessizliğinizdir.       yenisi eklenir; sevda, eksiltir mi insanları? 

Öyle çok acımıştır ki içiniz,

sessizliğiniz üzerinize öyle sinmiştir ki 

Çünkü siz artık siz değilsinizdir.

İçinde seni seviyorum lar biriktirmiş, 

bedenindeki dokunuşları göz yaşlarıyla yıkamaya

çalışmış, yaraları kanamasın diye birilerine

sarılamayan birisinizdir artık…

Basit iki sözcüktür seni seviyorum 

Ama bu sözcükleri söyleyemedikçe kendinizden

uzaklaşmışınızdır… 

Sözcükler anlamını yitirdiğinde, 

yaşamında anlamını yitirdiğini sonradan farkedersiniz

 ve sevdiğinizin 

giderken hayatınıza anlam katan tüm sözcükleri de

götürdüğünü 

seni seviyorum demeyi özlemeye

 başladığınızda anlarsınız….